Even alles lekker laten gaan
Ik ben 13 jaar oud en in mijn knalroze polkadot rock’n’roll jurk ben ik samen met mijn vader en onze buurtvereniging tot in de vroege uurtjes op stap. Het is carnaval, of zoals wij dat noemen Vasteloavendj. Bij de leukste liedjes staan we op de tafel te dansen zoals ik dat normaal nooit zou doen, en ik zing zo hard mee dat ik daarna een week lang bijna geen stem heb.
Niks moet en alles mag. Even drie dagen lang geen verplichtingen, maar gewoon lekker doen waar je zin in hebt.
Ik heb er de mooiste herinneringen aan. Kippenvel bij het horen van mijn favoriete liedjes en een grote grijns op mijn gezicht als ik de foto’s terugkijk. Dat komt natuurlijk omdat ik ben opgegroeid in een echt Vasteloavendj-gezin. Mijn moeder maakte vroeger onze pèkskes (outfits). Elk jaar liep ik vol trots in de optocht, voor de wagen van onze buurtvereniging, en juichte ik als een van de hardste zodra we de 1e prijs haalden. Mijn eerste Vasteloavendj maakte ik mee toen ik pas 11 maanden oud was!!! Verkleed als clowntje maakte ik de café toen al onveilig. Elk jaar op de 11e van de 11e borrelt diep van binnen weer een verlangen.
Een verlangen om die mooiste herinneringen van vroeger, opnieuw te maken.
Maar, de laatste jaren ben ik erachter gekomen dat er nog heel iets anders meespeelt! En dat heeft dan weer alles te maken met je baan. Lees vooral even verder.
Ik nam alles veel te serieus
Jarenlang nam ik mijn carrière ontzettend serieus, en dat begon al als student. Voor mij geen bruisend studentenleven waar ik elke week zo zat was dat ik vergat waar ik woonde. Nee, nee, ik was vooral heel erg braaf. Ik deed netjes alle voorbereidingen voor mijn werkgroepen, nam mijn tentamens heel erg serieus en ging eigenlijk nooit op stap. Zo kreeg ik het voor elkaar om nominaal af te studeren, een jaar als bestuurslid van de studievereniging te combineren met mijn studie. Twee keer een semester in het buitenland studeren. Stage te hebben gelopen in het Europees Parlement, extra taalcursussen te hebben gevolgd buiten mijn studie om. En daar ging ik mee door toen ik aan het werk ging. Altijd serieus, het goed willen doen, me voegen naar wat er van me verwacht werd.
Mijn creativiteit kwam er niet meer aan te pas
En die kant van mij die zo ontzettend van Vasteloavendj houdt, die kreeg geen ruimte in mijn carrière. Mijn creatieve kant, die ontzettend enthousiast en uitbundig kan genieten van het leven en al het moois dat er te leren valt, die paste niet binnen de strikte juridische kaders en protocollen!
Bij jou hangt jouw favoriete kostuum ook nog in de kast
Het is bij jou niet per sé jouw creativiteit die niet aan bod komt. Maar ook bij jou, is je werk een soort harnas waar bij het ene deel wel en het andere deel niet aan bod komt. Ook jij trekt een kostuum aan wat bij je baan past, terwijl thuis in de kast dat andere kostuum hangt waar je nog blijer van wordt. Ik weet zeker dat je dat herkent. Of je nu carnaval viert of niet. En jij wordt pas gelukkig in je werk, als alles van jou welkom is op het werk. Ook dat andere kostuum.
Wil jij ook in een roze polkadot jurk staan te dansen van werkplezier?
Wil je met me delen welk deel van jou in de verkleedkist verstopt blijft? Zet dat hieronder in de reacties. En als je het niet wil delen, doe jezelf dan in ieder geval een plezier en vraag het jezelf af. Want dat is de eerste stap.
Want ik gun jou dat jij ook in een roze polkadot jurk staat te dansen van werkplezier!
